من مشتی خاک که سرشته شدم با گل افلاک 

پروردگارم شد هستی دادار 
 
شدم ریزه خوره خالق دلدار 

مستی ام شد همسایگی یار 

ارزشم بالا بود مسجود ملائک بودم 

آری ملک بودم فردوس برین جایم بود 

آدم آورد که ضعفم بشناسم 

ارزش جانم به وسوسه خناس نبازم 

هنر خویش به خالق بنمایم 

دل رحمانی را گذرفرشی ظلمانی ننمایم 

تا که از اصل خویش باز نمانم 

همه جان فدای جانان بنمایم 

مصداق این آیه حق باشم 

 ( الذین جاهدو فینا لنهدینهم سبلنا )

مظهر صفات حق باشم

sokoot

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: